Instytut Łukasiewicz – PIAP jest jednym z kluczowych partnerów europejskiego konsorcjum realizującego projekt iMUGS2, którego celem jest opracowanie nowej generacji interoperacyjnych bezzałogowych systemów lądowych – pojazdów, które będą wsparciem piechoty i innych jednostek sił zbrojnych.
iMUGS2 to projekt finansowany z Europejskiego Funduszu Obronnego (EDF). W jego ramach opracowuje się gamę bezzałogowych systemów lądowych w Europie. Konsorcjum 29 podmiotów z 15 państw UE pracuje nad skalowalną i bezpieczną architekturą systemu, który pozwoli, by platformy załogowe i bezzałogowe potrafiły współdziałać w jednym systemie dowodzenia. Wartość przedsięwzięcia to ok. 55 mln euro, z czego blisko 50 mln euro pochodzi z EDF. Priorytety obejmują m.in. bezzałogowe pojazdy lądowe, wspierające żołnierzy pieszych oraz rozwój otwartych, modułowych architektur i zasad zarządzania cyklem życia, które ułatwią integrację także w przyszłości.
Łukasiewicz-PIAP wnosi do iMUGS2 własną platformę PIAP HUNTeR jako element demonstratorów i punkt odniesienia do testowania wspólnych standardów. Interoperacyjność trzeba sprawdzać w praktyce, gdy w jednej sieci mają działać roboty różnych producentów, w różnych konfiguracjach i przy różnym obciążeniu łączności. HUNTeR rozwijany jest jako wysoko mobilny UGV do zadań interwencyjnych (np. w ochronie granic); w założeniach projektu mowa była nawet o prędkości rzędu 50 km/h.
Drugi filar to integracja „wnętrza” systemu: funkcjonalne spięcie sensorów, sterowania, planowania misji i funkcje autonomii. W iMUGS2 taki zestaw ma zostać wpięty w europejską architekturę, tak aby robot mógł by sieciontryczny i działał jako „węzeł” łączności we współdziałaniu z innymi robotami. By mógł odbierać zadania, przekazywać obraz i telemetrię, a także współpracować z innymi platformami w scenariuszach wsparcia piechoty.
Trzeci – i najbardziej strategiczny – obszar to standaryzacja i modułowość. PIAP współtworzy rozwiązania, które mają zapewnić „wspólny język” między systemami bezzałogowymi: od sposobu opisu misji i statusu pojazdu, po format danych z sensorów. Chodzi o działanie w reżimie m.in. NATO STANAG 4817, standardzie wymiany danych i zadaniowania systemów bezzałogowych.
Użytkownik końcowy – żołnierz – znajdzie się dzięki temu w sytuacji, w której dowódca sformułuje zadanie, a to, która konkretnie platforma go wykona i w jaki sposób, zadba wspólna architektura.
PIAP od lat rozwija roboty do zastosowań specjalnych – od małych konstrukcji rozpoznawczych po platformy EOD/C-IED (np. PIAP GRYF – robot, który może być wysłany na negocjacje czy do rozbrajania bomb) – projektowane do współpracy z różnym wyposażeniem dodatkowym. Systemy PIAP są wykorzystywane przez służby w Polsce i w 27 krajach, a zespół instytutu (Warszawa i oddział w Toruniu) buduje kompetencje na styku mechaniki, elektroniki i oprogramowania.
